W sprzedaży nie znajdziemy już telewizorów kineskopowych. Teraz zastąpiły je nowocześniejsze telewizory z płaskimi ekranami, które pozwalają na wyświetlanie obrazu w znacznie lepszej jakości. Dzisiaj prym wiodą dwie technologie, a mianowicie LED oraz OLED. Czym różnią się one pomiędzy sobą?
Dziecko nie chce myć zębów – jak nauczyć dziecko dbać o higienę?
Mycie zębów to niezbędny zabieg higieniczny. Jednak dla dziecka nie jest on czymś oczywistym i naturalnym. O to, aby maluch chętnie szczotkował zęby, należy więc zadbać jak najwcześniej. Nauka mycia zębów u dziecka bywa trudna i czasochłonna, należy jednak pamiętać, że jest konieczna. Niechęć do mycia zębów będzie skutkować próchnicą, bólem i koniecznością wizyty u dentysty. Zobacz jak nauczyć dziecko myć zęby.
Zacznij jak najwcześniej
Niewiele osób wie, że mycie zębów można zacząć już na etapie bezzębnych dziąseł. Jest to sposób na przygotowanie dziecka na codzienny rytuał mycia zębów, który będzie towarzyszyć mu już przez całe życie. Do mycia dziąseł na najwcześniejszym etapie stosuje się specjalną gazę lub szczoteczkę do zębów i dziąseł, którą nakłada się na palec.
Gdy dziecku się już wyżynają ząbki, warto zakupić specjalne kolorowe szczoteczki do mycia. Podczas czyszczenia ząbków u malucha należy postępować bardzo delikatnie, to powinno mieć wręcz formę zabawy, aby dziecko już od najmłodszych lat kojarzyło szczoteczkę do zębów z czymś przyjemnym.
Niech mycie zębów będzie przyjemnością, nie karą
Stając przy dziecku, nie przyjmuj postawy srogiego obserwatora, który każe. Pozwól, aby dziecko myło zęby w swoim tempie, nie rozkazuj, a przede wszystkim nie krzycz. Jeśli dziecko nie chce myć zębów, to spróbuj z nim porozmawiać. Zapytaj się, czy coś je boli, gdy myje zęby albo czy nie lubi smaku pasty, albo czy woli iść się teraz bawić. Są to błahe rzeczy, jednak dla dziecka mogą być ważne. Choćby smak pasty – może być czymś nowym, dziwnym, nieznanym i przez to nieść obawy dziecka. A może dziecko jest zmęczone i następnym razem trzeba zająć się zębami wcześniej? Powodów niechęci do mycia zębów może być wiele.
Wybierz szczoteczkę
Do nauki mycia zębów dobrze jest też przygotować. Cały proces można rozpocząć od wspólnego wyboru szczoteczki do mycia zębów dla dziecka. Maluch powinien sam zdecydować, jaki chce kolor szczoteczki lub kształt. Zakup szczoteczki dla dziecka można potraktować jako zabawę albo nagrodę.
Jak wybrać szczoteczkę do mycia zębów dla dziecka?
Szczoteczka powinna być dostosowana do wieku. Dla najmłodszych są dostępne na rynku specjalne szczoteczki oznaczone symbolem 0-2 lub 0-3, dla starszych dzieci są szczoteczki od 3 lat. Wybór jest bardzo duży, jest więc możliwość, aby dziecko wybrało taką, która mu się najbardziej spodoba.
Dla maluchów od 3 lat są także dostępne szczoteczki elektryczne dla dzieci ze specjalnymi zmniejszonymi końcówkami, odpowiednimi do małych łuków zębowych. Nieodpowiednio dobrana szczoteczka może powodować ból i to może być przyczyną niechęci do mycia zębów.
Baw się z dzieckiem
W nauce mycia zębów pomoże też wspólna zabawa, obejmująca kwestie higieny jamy ustnej. Pozwoli to zaangażować dziecko w mycie zębów. Z młodszymi dziećmi można bawić się, pokazując, że pluszaki mają już wymyte zęby i czekają, aż dziecko wymyje. Można wspólnie bawić się w czyszczenie zębów lalkom. Albo wymyślić zadanie i nagrodę za nie, np. wyczyszczenie zębów z zewnątrz, wyczyszczenie zębów od środka – te etapy szczotkowania mogą być pułapami, za które otrzymuje się jakąś nagrodę.
Daj przykład
Pokaż dziecku, że też myjesz zęby, że mama i tata myją zęby i to jest fajne, to nie boli i dziecko też może dołączyć do tego rytuału. Dzieci biorą z nas przykład, więc warto starać się być jak najlepszym – dla nich.
Poznaj aplikację
Jeśli, masz szczoteczkę elektryczną dla dziecka, to prawdopodobnie możesz pobrać specjalną aplikację, w formie gry, która pomoże w myciu zębów. Zabawne stworki lub zwierzątka pokażą dziecku, jak myć zęby, a za osiągnięcia (mycie zębów przez określony czas) dziecko zbiera punkty i otrzymuje nagrody.
W jaki sposób właściwie wykonywać opryski drzew?
Nie masz pojęcie jaka jest właściwa pora na wykonanie oprysków drzew owocowych w twoim ogrodzie, bo dopiero co zabrałeś się za ogrodnictwo? Nie musisz się już więcej trudzić tym aspektem, gdyż zamierzam w dokładny sposób przedstawiać ci jak dana czynność powinna przebiegać.
Co robić kiedy dziecko mało przybiera na wadze?
Na wagę dziecka wpływa wiele czynników, niekoniecznie musi być to jakaś choroba. Problem braku przybierania na wadze może pojawić się w wielu sytuacjach. O tym, że dziecko nie przybiera na wadze, zazwyczaj rodzice dowiadują się na wizytach kontrolnych u lekarza pediatry. Należy jednak pamiętać, że sytuacja ta nie zawsze musi być czymś złym. Sposoby reagowania na to, że waga dziecka się nie zwiększa, najlepiej jest zawsze konsultować z lekarzem prowadzącym malucha. Zobacz, co musisz wiedzieć o braku przybierania na wadze dziecka.
Prawidłowa waga
Noworodki każdego dnia, prócz pierwszych 3-4 dni życia, przybierają na wadze. Według tabeli przyrostu dr Ruth Lawence w miesiącach 0-3 dziecko każdego dnia powinno przybrać 26-31 gramów, w miesiącach 3-6 jest to 17-18 gramów, w miesiącach 6-9 to 12-13 gramów, a od 9 do 12 miesiąca dziecko powinno przybierać ok. 9 gramów dziennie.
Tabela ta jest wyznacznikiem prawidłowego karmienia dziecka. Trzeba jednak pamiętać, że w pierwszych 3-4 dniach życia, waga dziecka będzie spadać, ze względu na wysychanie pępowiny, parowanie czy późne karmienie. Aby waga malucha nie spadła drastycznie, należy jak najwcześniej karmić dziecko.
Jak karmić dziecko?
Do około 5 tygodnia życia dziecko powinno być karmione 8 do 12 razy dziennie. Między kolejnymi karmieniami przerwy nie mogą być większe niż 3 godziny. W przypadku, gdy dziecko usnęło i śpi już 3 godziny, powinno się je obudzić i nakarmić. Większe odstępy w czasie karmienia niemowlaka będą skutkować odwodnieniem.
W okresie stabilizacji laktacji nie powinno się używać smoczków, ponieważ mogą one powodować problemy z prawidłowym ssaniem i tym samym niewłaściwe przybieranie na wadze. W tym czasie bardzo ważne jest również przystawianie dziecka do piersi zawsze, gdy tego potrzebuje i na tak długo, jak tego potrzebuje.
Problematyczna laktacja
Czasami mimo szczerych chęci kobieta nie jest w stanie wyprodukować tyle pokarmu, ile potrzebuje dziecko. Aby to zweryfikować, najlepiej jest ważyć dziecko przed i po karmieniu.
Jeśli kobieta nie wytwarza dziennie co najmniej 130 g pokarmu, należy spróbować odciągać mleko laktatorem lub zastosować specjalne herbatki laktacyjne. Jeśli mimo tych zabiegów nic się nie poprawi, należy zasięgnąć rady konsultanta laktacyjnego.
Jakość pokarmu
Matka powinna szczególnie dbać o swoją dietę w czasie karmienia, ponieważ składniki odżywcze, które przyjmuje, trafiają także do dziecka. Dlatego powinno się zjadać dziennie ok. 2800 kalorii (zależy to także od wieku i masy ciała kobiety – zapotrzebowanie może być większe), w posiłku powinny się znaleźć białka, tłuszcze, węglowodany i składniki mineralne. Powinno się również wypijać dziennie co najmniej 2,5 litra płynów.
Nie można jeść i pić wszystkiego, mamy karmiące muszą unikać kawy, mocnej herbaty oraz napojów gazowanych – składniki zawarte w tych napojach mogą powodować kolki u dziecka. Należy również unikać jedzenia fast foodów oraz alkoholu i papierosów.
Ulewanie u dziecka
Ulewanie może prowadzić do niedostatecznego najadania się dziecka. Gdy ulewanie jest częste i momentami przeistacza się w wymioty, należy koniecznie udać się do lekarza pediatry. Jak zapobiec ulewaniu u dziecka? Powinno się często karmić malucha, jednak krótkimi seriami, a po nakarmieniu ułożyć dziecko w pozycji pionowej, ponieważ pomaga to w odbiciu. Aby zniwelować niebezpieczeństwo zakrztuszenia podczas ulewania, należy kłaść dziecko na boku.
Mieszkanie bezpieczne dla dziecka
Obecność w domu dziecka wymaga odpowiedniego przygotowania wnętrz i zadbania o to, aby maluch był w nich bezpieczny. Mieszkanie bezpieczne dla dziecka to takie, w którym może swobodnie się poruszać bez niebezpieczeństwa, że nabije sobie guza o kant stołu czy przewróci na siebie regal z książkami. O przystosowanie domu do potrzeb malucha warto zatroszczyć się jak najwcześniej. Dobrze jest to robić, zanim zacznie on raczkować i z ciekawością odkrywać domowe przestrzenie. Zobacz jak zabezpieczyć mieszkanie przed dzieckiem.
Małe dzieci są niezwykle ciekawe otaczającego je świata. Wszystko chciałbym dotknąć i sprawdzić na własnej skórze. Nauka przez doświadczenie jest niezwykle cenna, jednak nie zawsze bezpieczna dla dziecka. Szczególnie niebezpieczna może być wtedy, jeśli mieszkanie nie jest przystosowane do potrzeb małego człowieka.
Kontakty elektryczne
Pierwszą rzeczą, jaką trzeba zabezpieczyć przed dzieckiem w domu, są kontakty elektryczne. Małe palce brzdąca do elementów instalacji elektrycznej wędrują chętnie i często. Najlepiej więc ukryć je za szafkami lub zadbać o dodatkowe zabezpieczenia. W mieszkaniu, gdzie przebywa dziecko, można zastosować zaślepki na kontakty elektryczne lub gniazda z uchylną osłoną. Takie zabezpieczenia instalacji elektrycznej przed dzieckiem powinno zastosować się w każdym kontakcie.
Okna i drzwi w mieszkaniu
Okna i drzwi mogą przytrzasnąć dziecku palce, dlatego też należy zadać o to, aby było odpowiednio zabezpieczone. Idealnym rozwiązaniem są tu listwy blokujące. Polecane jest też zastosowanie ograniczników, które zabezpieczą ścianę przed uderzeniem, kiedy dziecko zbyt mocno będzie zamykać drzwi.
Meble w mieszkaniu
Mieszkanie bezpieczne dla dziecka to takie, w którym wszystkie meble są przymocowane na stałe do ścian. Dzięki temu nawet, jeśli maluch zechce wspiąć się na półkę czy regał, nie przewróci się razem z nią. Oprócz tego przed dzieckiem należy zabezpieczyć szuflady i drzwi szafek. W tym celu wyposaża się je w blokady zaciskowe lub naklejane. W szafkach z blokadami można przechowywać środki chemiczne czy inne niebezpieczne dla dzieci przedmioty i specyfiki. Blokady można zastosować również przy lodówce.
Stołu i krzesła, a także kanty mebli przed dzieckiem zabezpiecza się za pomocą specjalnych ochraniaczy. Są one wykonane z gumy lub gąbki. Chronią przed nabiciem sobie guza czy rozcięciem głowy.
Domowe dekoracje
W mieszkaniu zabezpieczonym przed dzieckiem należy również zadbać o odpowiednie rozmieszczenie domowych dekoracji. Te szklane i kruche powinny stać na najwyższych półkach, poza zasięgiem małych rączek. Dobrze jest też wyeliminować ze stołu obrusy czy inne serwety, które dziecko może łatwo ściągnąć.
Łazienka bezpieczna dla dziecka
Zabezpieczenie przed dzieckiem należy zastosować również w łazience. Sprawdzą się tu maty antypoślizgowe lub zwykły dywanik ułożony na płytką. Muszla powinna być wyposażona w specjalny haczyk, do otwierania i zamykania. Gniazdka zabezpieczone, a środki czystości zamknięte w szafce z blokadą. Dla większego bezpieczeństwa w drzwiach łazienkowych można zainstalować zamek otwierany od zewnątrz, dzięki temu maluch nie zatrzaśnie się w łazience.
Mieszkanie przyjazne dziecku powinno być bezpieczne i pozwolić mu na swobodne poruszanie się po wnętrzach. Dziś takie zabezpieczenie mieszkania przed maluchem nie stanowi większego problemu, w sklepach dostępnych jest wiele akcesoriów, które mogą w tym pomóc i uczynić mieszkanie bezpieczne dla dziecka.
Kreatywne zabawy z dzieckiem. 10 zabaw rozwijających kreatywność
W dzisiejszej dobie konsumpcjonizmu sklepy z artykułami dziecięcymi oferują rodzicom dziesiątki różnych, gotowych gier i zabawek. Znajomi przychodzący w odwiedziny często przynoszą naszym pociechom drobne upominki, wśród których nie brakuje coraz to nowszych stworków z bajek czy interaktywnych zjadaczy czasu. To my, rodzice, patrzymy potem na stos zapomnianych, odłożonych w kąt po najwyżej kilku godzinach, zabawek. Myślimy wtedy, że coś jest nie tak. Jeszcze kilkanaście lat temu dzieci były zmuszone to większej kreatywności, aby zająć sobie wesoło czas. Poniżej prezentujemy zestawienie 10 kreatywnych zabaw, które rozwiną wyobraźnię maluchów i nieco większych dzieci.
Klocki – logika i kreatywność u dziecka
Tak banalne w swojej prostocie. Kupmy klocki „luzem” tj. nie zmuszające dziecka do stworzenia konkretnej budowli. Niech samo coś wymyśli! Niech dobierze kolory, kształt i wielkość konstrukcji. Pozwólmy dziecku się wykazać, nie podpowiadajmy, nie komentujmy dzieła, chyba, że samo zapyta o zdanie. Klocki to jedna z najbardziej kreatywnych zabaw dla dziecka i dla rodzica 😉
Mapy. Szukaj i odnajduj
Genialna zabawa dla już trochę większych dzieci. Odnajdźmy w domu lub kupmy dokładny atlas świata. Pamiętajmy, że chociaż w dzisiejszym świecie „w Internecie jest już wszystko”, rozwijanie inteligencji i ciekawości świata wśród najmłodszych spoczywa na naszej głowie. Nie przyzwyczajajmy pociech do tego, aby wszystko na pniu sprawdzały w popularnej wyszukiwarce. Warto jednak mieć wiedzę w głowie. Zabawa mapami z dzieckiem w doskonały sposób uczy zapamiętywania umiejscowienia kontynentów, krajów, stolic, większych miast czy w bardziej zaawansowanej formie nawet rzek czy jezior. Polega na tym, że dobieramy dzieci parami (można bawić się również pojedynczo, ale będzie to trudniejsze), otwieramy atlas świata na np. mapie Europy, a pary nawzajem wyznaczają sobie coś do odnalezienia na mapie: konkretny kraj, albo stolicę itd. wymieniane powyżej. Można oczywiście zająć się tylko Polską i na niej wyszukiwać rzek, miejscowości, parków narodowych czy nawet krain geograficznych. Zabawa kreatywna, a co najważniejsze, edukacyjna.
Masa solna
Starsza siostra plasteliny. Główna zabawa polega na samodzielnym wykonaniu masy i późniejszym formowaniu z niej najróżniejszych figur. Masę solną można barwić barwnikami lub pomalować później farbami plakatowymi. Przykładem kreatywnej zabawy z dzieckiem masą solną są na przykład tematyczne zawody rzeźbiarskie. Każde dziecko formuje z masy tą samą rzecz, ale nie widzą nawzajem swoich dzieł, które pokazują dopiero na końcu, np. kaczki, kotki, pieski, drzewka, kwiatki.
Kartonikowy świat
Wyobraźnia dziecka nie zna granic. Przeróżne opakowania mogą przypominać kształtem przedmioty codziennego użytku, budowle, pojazdy. Pozwólmy dziecku gromadzić niektóre szpargały i kartoniki po kosmetykach, lekarstwach itp. Polećmy, aby stworzyło z tego miasteczko. Odpowiednio przerobiony karton po mleku może być wieżowcem albo autobusem. Wybór należy do dziecka, a efekty zabawy potrafią być zaskakujące! Dzieci tworzą często bajkowy świat, innym razem bardzo dokładnie odwzorowują rzeczywistość, wszystko zależy od kreatywności malucha.
Sklep
Nieśmiertelna zabawa w sklepik. To kolejny sposób na wykorzystanie niepotrzebnych kartoników i opakowań. Dzieci często sprzedają również rzeczy „na niby”, których akurat nie mają w asortymencie lub zachwalają i polecają produkty, wykazując się sporą kreatywnością. Przygotowując się do zabawy, muszą również wymyślić, jaką walutą będą się posługiwać podczas transakcji. Nie dawajmy im prawdziwych pieniędzy! Niech same pogłówkują z czego je wykonać. Mogą je narysować i wyciąć z papieru, mogą płacić klockami lub stosować wymianę towaru.
Wyklejanki, dekorowanki
Kolorowa zabawa uwielbiana przez maluchy. Byle tylko nie podawać im wszystkiego na tacy. Co najwyżej możemy im podsunąć gotowy, konturowy rysunek do wyklejania, np. laleczki. Przygotujmy klej, nożyczki, kolorowy papier, niepotrzebne materiały, a nawet przyprawy i kuchenne produkty spożywcze. Włosy z curry albo kaszy manny? Do dzieła!
Rysowanie na T-shirtach
Kupmy kilka koszulek typu basic w różnych kolorach. Dajmy dzieciom markery i flamastry. Niech namalują na T-shirtach co tylko podpowie im wyobraźnia. Pozwólmy potem nosić im ich dzieła sztuki, a potem zachowajmy je na pamiątkę. Przywołają piękne wspomnienia i rozbudzą pokłady kreatywności u dziecka.
Odbijanie liści
Zabawa kreatywna i edukacyjna. Idziemy z dzieckiem na spacer i zbieramy suche listki. Jeśli pora roku na to nie pozwala, zasuszamy wcześniej nazbierane okazy, uczymy dziecko nazw drzew. W domu przygotowujemy kartkę A3 lub A4 oraz farby plakatowe. Maluch maluje listek, a następnie odbija go na kartce tworząc piękne mozaiki i kreatywne dzieła sztuki.
Kolorowe pudełeczka
Ogromną frajdę dziecku sprawi samodzielnie wykonane kolorowych pudełeczek na prezenty czy szpargały. Przygotujmy grubą kartkę papieru lub tekturkę, klej, nożyczki. Resztę rzeczy do przyozdabiania zostawmy na głowie dziecka. Jak wykonać pudełko? W tym cała, kreatywna zabawa. Nie podpowiadajmy! Dziecko samo powinno dążyć do tego metodą prób i błędów, niszcząc przy okazji kilka kartek. Może pomoże sobie badając i oglądając konstrukcję gotowych pudełek? Może wymyśli zupełnie coś nowego? Na tym polega kreatywność.
Odrysowywanie cieni
Bardzo kreatywna zabawa, która nie wymaga zakupu żadnych nowych przedmiotów, wystarczą zwykle te znajdujące się zwykle na wyposażeniu domu. Przygotujmy kartkę papieru i flamaster/ołówek/kredkę. Ustawmy przedmioty w rzędzie np. samochodziki, pluszaki, figurki tak, aby ich cień padał na kartkę. W tym celu wykorzystujemy światło dzienne, wieczorem lampki. Kreatywna zabawa polega na tym, aby dziecko odrysowało kształt cienia na kartce.
Jak nauczyć dziecko czytać?
Umiejętność czytania jest jedna z tych podstawowych. Jej naukę pedagodzy i psychologowie polecają rozpocząć jak najwcześniej. Co to jednak oznacza? Kiedy zacząć uczyć dziecko czytać i jakie metody zastosować? O tym dowiedzie się z naszego dzisiejszego artykułu.
Nauka czytania u dziecka
Nauka czytania jest uważana za jedno z większych wyzwań, z jakim dziecko musi się zmierzyć na początku swojej edukacji. Opanowanie płynnego czytania jest procesem długotrwałym i składa się na niego wiele etapów. Pierwszym z nich jest poznanie liter, następnie składanie z nich sylab, wyrazów i zdań. Dopiero na końcowym etapie nauki czytania dziecko rozumie, co czyta.
Jak uczyć dziecko czytania?
Aktualnie nauka czytania u dziecka opiera się na zastosowaniu dwóch metod. Pierwsza z nich to czytanie sylabowe, druga czytanie globalne. Każda z tych technik ma swoich zwolenników i przeciwników, trzeba jednak przyznać, że obydwie są efektowne i skuteczne. Metody te można wprowadzać już od 3 roku życia dziecka i powoli uczyć go czytania, a dokładnie literek. Należy jednak pamiętać, że w tym wieku maluch uczy się przede wszystkim przez zabawę, a więc odpada wielogodzinne siedzenie nad elementarzem.
Sposoby na naukę czytania
W pierwszym etapie nauki, czyli podczas nauki literek, warto wyposażyć się w odpowiednie pomoce naukowe. Bez problemu można je znaleźć w większości sklepów dla dzieci. Oferują one gry opierające się na zasadzie kojarzenia liter lub całych słów z obrazkiem. Pomoce można również wykonać samodzielnie, np. wycinając z gazet obrazki przedmiotów, które zna dziecko i przypisując im literkę, na którą się zaczynają. Z takimi pomocami do nauki czytania można grać w proste gry np. przypasowywanie literki do danego obrazka. Proste gry pomogą dziecku zapamiętać wygląd liter oraz połączyć je z konkretnymi słowami. Na kolejnych etapach nauki czytania, zamiast samych liter można napisać całe wyrazy.
Metoda sylabowa w nauce czytania
Wyżej opisane ćwiczenia są technikami stosowanymi w metodzie sylabowej nauki czytania. Opiera się ona na pokazywaniu machowi od razu całych sylab, co pozwala wyeliminować problem, jakim jest czytanie przez dziecko wyrazów tak, jak uczyło się mówić (np. kyakytyusy – zamiast kaktus). Wybierając tę metodę nauki czytania, należy dziecku czytać kilku sylabowe sława, prosząc je, aby wyklaskiwał ich rytm, można też grać w gry polegające na układaniu z sylab słów.
Metoda globalna w nauce czytania
Odmienną metodą nauki czytania u dzieci jest metoda Domana. Polecana jest ona szczególnie u małych dzieci, nawet niemowląt. Polega na przygotowaniu kart z wyrazami, które pokazuje się i odczytuje dziecku po jednym dziennie w cyklach tygodniowych. Na początku wyrazy powinny być proste, kolejne etapy metody Domana obejmują wprowadzanie wyrażeń dwuwyrazowych np. szybki auto.
Nauka czytania – jak to zrobić?
Podczas nauki czytania duże znaczenie ma również współpraca między prawą a lewą półkulą mózgu. Lewa odpowiada za głoskowa, prawa z przetwarzanie informacji. W tym celu należy zadać o to, aby w czasie nauki dziecko było aktywnie fizycznie. Najlepiej, jeśli wykonuje ruchy naprzemienne. Warto też zadać, aby dziecko rozróżniało strony świata –powoli mu to nie mylić literek p i g. W nauce czytania pomagają również zabawy słuchowe.
Jak uzyskać stylową aranżację salonu?
Nie trzeba być dekoratorem wnętrz, by cieszyć się wnętrzami pięknymi i stylowymi. Choćby minimalne wyczucie estetyki ma każdy, więc wraz z podanymi tutaj wskazówkami stworzyć stylowe wnętrze będzie dosyć łatwo. W odniesieniu do salonu jest to bardzo ważne, ponieważ w nim spędza się najwięcej czasu w ciągu dnia. Najważniejsze to się nie spieszyć, aranżacja musi być przemyślana.
Jak nauczyć dziecko samodzielności?
Nauka samodzielności dziecka niejednokrotnie budzi bunt… u rodziców. Przyzwyczajeni, że dziecko zawsze ich potrzebuje, nie chcą i nie potrafią dać dziecku odrobinę samodzielności. Przez to coraz częściej można spotkać dzieci, które w wieku kilku lat nie zawiążą butów, czy też nie umieją posługiwać się sztućcami. Tymczasem psychologowie i pedagodzy podkreślają, że nauka samodzielności u dziecka powinna rozpocząć się jak najszybciej, a rodzice powinni zadbać o to, aby dziecku dać zarówno korzenie, jak i skrzydła. Zobacz jak nauczyć dziecko samodzielności.
Skąd brak samodzielności u dzieci?
Brak samodzielności u dziecka zazwyczaj wynika z błędów wychowawczych rodziców. Popełniają je szczególnie ci rodzice, którzy boją się, że rosnąca u dziecka niezależność sprawi, że maluch będzie postrzegał ich jako niepotrzebnych i zbędnych. Rodzice hamują również rozwój samodzielności ze strachu przed krzywdą, jaką może sobie wyrządzić dziecko lub zepsuciem czegoś, chęcią zrobienia czegoś szybciej i lepiej niż dziecko, przekonaniem, że maluch jeszcze nic nie musi oraz obawą, że jak dziecku się coś nie uda, to będzie mu smutno.
Kiedy uczyć dziecko samodzielności?
Naukę samodzielności u dziecka należy rozpocząć od 8 miesiąca życia. To wtedy, jak podają psychologowie, kończy się tzw. okres symbiozy matki/ innej bliskiej osoby i dziecka. Wtedy też powinno nastąpić stopniowe rozjaśnianie relacji i nauka dziecka bycia samodzielnym i niezależnym. Oczywiście nauka ta powinna być dostosowana do wieku oraz możliwości dziecka. Nie oznacza to więc, że od 8-io miesięcznego brzdąca trzeba wymagać, aby sam po sobie sprzątał czy się ubierał.
Jak hamuje się samodzielność dziecka?
Często rodzice chcą, aby ich dziecko było samodzielne, a mimo to nieświadomie hamują jego rozwój. Dzieje się tak podczas codziennych sytuacji, których często nawet się nie zauważa. Mowa tu o takich sytuacjach jak: zabranianie dziecku samodzielnego jedzenia – bo się pobrudzi, zabranianie raczkowania, bo na pewno zrobi sobie krzywdę, niech lepiej siedzi w kojcu czy kierowania do przedszkolaka zdań takich jak daj, ja ci szybciej założę te buty lub nie dotyka, bo…
W takich sytuacjach dziecko zaczyna w siebie wątpić, czuć się niepewnie i nie poradnie. Dziecko, za które mama czy tata robi wszystko, nigdy nie będzie samodzielne i samowystarczalne.
Jak uczyć dziecka samodzielności?
Nauka dziecka samodzielności powinna być dostosowana do jego indywidualnego rozwoju. Nie mniej jednak samodzielność powinna być dopasowana do wieku i na początku szczegółowo kontrolowana przez rodzica. Psychologowie podpowiadają, że trzylatek powinien już sam się rozebrać, ubrać (przynajmniej w części), jeść większość potraw, wykonać podstawowe zabiegi higieniczne (np. umycie rąk), powinien też zostać wdrażany w sprzątanie pokoju. Od czterolatka można wymagać tego, aby samodzielnie się ubierał i rozbierał, myśl zęby czy pomagał przy nakrywaniu do stołu, natomiast pięcio i sześciolatek może wykonywać drobne czynności pomocnicze w domu np. podawanie kwiatków.
Samodzielnie dziecko
Nauka dziecka samodzielności wymaga czasu i zaangażowania. Na początku maluch wszystko będzie wykonywał wolno, mało dokładnie i będzie potrzebował pomocy rodzica. Konieczna jest więc tu cierpliwości i dobra organizacja czasu. Nauka samodzielnego jedzenia czy ubierania się wiąże się też z wieloma nieudanymi próbami, które u dziecka mogą budzić złość i rozczarowanie, a u rodzica frustracją, że wszystko trwa tak długo i zaraz się spóźni do pracy. W nauce tej trzeba więc wykazać się nie lada cierpliwością oraz umiejętnością wytłumaczenia dziecku, że nie wszystko od razu się udaje.
Rodzice, którzy chcą, aby ich dzieci były samodzielne, muszą także unikać wyręczania we wszystkim maluchów. Nadopiekuńczość jest pierwszym wrogiem samodzielności. Zamiast wyręczać dziecko przy wiązaniu butów (kiedy po raz enty mu się nie udaje) należy mu jeszcze raz pokazać, jak się to robi. Nauka samodzielności to długa i wyboista droga, na której przyda się tez konsekwencja.
Samodzielność u dzieci to również prawo do podejmowania własnych decyzji. Bezwolny maluch, za którego zawsze decydują dorośli, nigdy nie będzie samodzielny. Nauka podejmowania decyzji u dziecka powinna zacząć się jak najszybciej – na początku decyzje mogą być błahe np. jaki kolor spodenek chce włożyć, co chce zjeść na śniadanie płatki czy kanapkę itp. Dzięki temu dziecko wie, że jego zdanie się liczy i, że w pewnych aspektach może decydować sami o sobie.
Mama, tata, samodzielność
Ucząc dziecko samodzielności, konieczne jest również określenie jednej strategii. Powinni się do niej stosować wszystkie osoby opiekujące się maluchem. Jeżeli jedne z domowników pozwoli dziecku np. jeść samodzielnie, a drugi będzie tego zabraniał, u malucha wywoła to złość i dezorientację.
Trzeba tez wspomnieć, że nauka samodzielności nie zawsze jest przyjemna dla dziecka. Przykładem może być codzienne sprzątanie pokoju, którego nie lubi większość dzieci – jeśli maluch zorientuje się, że mama zawsze go w tym wyręczy, chociaż tata uważa, że dziecko powinno robić to samo, będzie to wykorzystywał i z nauki samodzielnego sprzątania nici.
Praktyczny poradnik, jak przygotować dziecko na długą wakacyjną podróż
Długa podróż wakacyjna może być dla dziecka dość stresująca…Podpowiadamy jak przygotować dziecko na długą wakacyjną podróż, aby był to czas przyjemny zarówno dla malucha, jak i samych rodziców.
